Hallo allemaal,
Ja….het kon niet uitblijven. Nu ik rustiger ben, lijkt het of ik opnieuw geboren wordt. Vlak voor de kerst gebeurde het. Nee…ik werd niet overspannen. Nee…ik was niet depressief. Nee….het was vele malen erger. Ik ben na 10 jaar ellende en op de barricaden staan en vechten en overleven compleet doorgedraaid en was ook niet meer toerekeningsvatbaar. Daar wil ik niet over schrijven, want ik ben enorm geschrokken van mezelf. Ieder mens heeft een goeie en zelfs slechte kant. Normaal is die slechte kant onder controle en zullen we ze niet gebruiken. Gebruikt heb ik die kant nog net niet.
Onze huisarts komt om de paar weken om een vinger aan de pols te houden wat betreft onze gezondheid, en het verloop daar van. Toevallig was dat de dag na die instorting. Eerst ondervroeg ze Hans en toen mij. Hoe gaat het Mw. W.? Het gaat super hoor. Ik ben ingestort. Ze schrok. Ik begon te huilen als een idioot en vertelde het hele verhaal en waarom en zei: leg mij maar op de PAAS. Ze zei: Ik probeer eerst kalmeringstabletten. Ik zei: ik wil geen antidepressiva of kalmeringstabletten; ik verdom dat! Ik wil me niet als een zombie voelen! Ik ben van nature een emotioneel mens, en ik wil niet dat mijn emoties plat gegooid worden en ik niks meer voel! Bovendien lost dat de problemen niet op. Je moet problemen bij de wortel oplossen en niet bij de kruin. Uw lichaam en geest zijn dermate overbelast, dat die tabletten dienen ter ondersteuning. Of bent u in staat rustig na te denken, en problemen op te lossen? Nee, zei ik eerlijk.
Ik mag zelf in de marge die zij aan geeft, bepalen hoeveel ik mag nemen. Dat varieert van een halve tot een hele per dag, en van 1 tot 3 hele per dag. Tot nu toe neem ik vaak een halve, en soms 1 hele per dag. Het bevalt uitstekend! Zo lang mijn lichaam en geest nog niet in staat zijn op natuurlijke wijze kalm te zijn en rustig na te denken, blijf ik ze gebruiken. En rustig denken kan ik met de hulp van medicatie.
Al die jaren passeren nu als een film. Zoals ik ooit met een meditatieoefening heb geleerd, laat ik alle gedachten komen, om daarna los te laten. Ik ben weer in staat te mediteren en dat voelt enorm goed. Ik voel me rustig. Nog wel met behulp van de medicijnen hoor. Vandaag was ik na de maand december voor het eerst bij de praktijk ondersteunende arts. Zeg maar rustig psych. Het zou het vierde gesprek worden en daarna nog eentje. Dat feestje gaat niet door. Ik had haar het hele verhaal verteld en ze zei: hier hebben we een hele kluif aan, en we zijn voorlopig niet klaar. Waar we mee bezig waren, zet ik even aan de kant. Dit heeft prioriteit. Verder ga ik ook naar de ergotherapeute. Daar was ik al mee bezig, maar ik was in december niet geweest gezien de feestdagen. Begin januari ben ik weer begonnen. Een deel is nu klaar. Ook hier was een deel dat de psyche betreft. Lichaam en geest kun je nou eenmaal niet scheiden. Binnenkort ga ik bij haar schilderen. Niet voor de lol. Je kunt aan een tekening of schilderij zien hoe ik bijv. mijn leven zie. Je krijgt een opdracht en die teken je. Het gaat er niet om of je goed of niet goed kunt tekenen. Het gaat er om wat jij er bij voelt, en hoe je dat verbeeld.
En tot slot begin ik donderdag met fysio. Krachttraining. Een therapeute die specifiek MS patiënten behandelt en een programma op jouw samen stelt. Anas heeft dus een drukke agenda en gaat er alles aan doen om lichaam en geest weer op te knappen 😉 Ik wil weer regelmatiger op mijn log gaan schrijven, maar beloven op dit moment kan ik niks. Ziezo….jullie zijn weer op de hoogte, en ik heb ook nog een mooi en leuk verhaal, maar dat komt nog wel hoor.
groetjes Anas
Anas vertelt 
De reden is niet leuk, maar het klinkt heel positief zoals het nu is aangepakt en zoals jij het aanpakt. Ik wens je heel veel positiefs en sterkte en een goed en rustig herstel van alles. Het verbaast me niet dat je bent ingestort.
En zoals je mij vaak waarschuwt: ja, ik denk echt aan mezelf! Mitzi kunnen verliezen haalde me bijna onderuit, maar nu kan ik er weer tegen. Ik laat leuke dingen ook toe in mijn leven en daar is gelukkig ook ruimte voor.
Heeft H inmiddels niet weer een onderzoek gehad? Hoe is de uitslag.
Knuffel voor jou!
Liefs, Marjon.
Schrijf ik H terwijl jij gewoon Hans schrijft. Sorry!
Ik probeer via een omweg te reageren, want nergens staat waar ik kan antwoorden. Dat van die H. maakt niks uit hoor. Het gaat hier erg lanzaam met de wederkerende rust, maar alles is niet meer zo explosief, en vaker rustig.
Jij kunt beter omgaan met narigheid dan ik. Dat met je vader, en de hondjes die op leeftijd komen en kwaaltjes krijgen is niet niks. Mensen en dieren los laten waar je van houd is 1 van de moeilijkste dingen in een mensenleven. Sterkte nogmaals meis, en een dikke troostknuffel van mij.
groetjes Anas