Verdrietig en verhuisgedoe.

 

Hallo allemaal,

De komende week gaan we verhuizen. Dit wordt een drukke tijd. eerst kregen we veel goed nieuws. We schrokken er van zelfs. 10 dames van een Christelijke stichting, komen ons 5 dagen helpen. 2 Dagen voor en na de verhuizing en de verhuisdag zelf. Dat had iemand van onze thuiszorg geregeld. Het kost ons hooguit wat broodjes en krentebollen en koffie en thee! Ze kwamen met ons praten,en ik was helemaal tot tranen toe ontroerd. Nee ik noem geen naam, want anders hangt half Nederland daar aan de bel 😉 Nee je komt er echt niet zomaar voor in aanmerking.

Afgelopen donderdag kwam er een oud ijzer boer. Wat een aardige man zeg! Hij nam zelfs alles mee wat me kwijt wilden. Ook spullen die hij niet kon gebruiken. Ik rij wel even langs de Rova zei hij. Alweer een engel er bij!

De dames van de thuiszorg helpen ons met wat ze kunnen. Het neemt een hoop stress weg bij ons. Toch was ik dagenlang druk de afgelopen week met dingen regelen die ik toch echt zelf moest toen, zoals verhuisberichten schrijven. Ach….die goeie ouwe tijd dat je nog een formulier kan halen bij de P.T.T en bedrijven kon aanvinken waar naar de post moest worden toegestuurd. Kwestie van een paar minuten. Nu moest het on-line. Makkie? NEE! De 1 wilde het wel, maar via de foon. De ander deed moeilijk met beveiligde site en die stomme kronkelletters en cijfers die je moest natikken. Code onjuist…code onjuist. Grrrrrrrrrrrr :-(. De ander wilde de digid code van ons hebben. Op 1 dag zat ik 6 uur dit gedoe te doen en daarna nog 3 dagen waarbij me elke dag weer een bedrijf te binnen schoot. Bijna niet te doen zeg. En dan valt de bijl….

Hans was al een tijd aan het hoesten en aan het spugen. Hij hield geen eten meer binnen en op den duur geen vocht meer. Ik moest machtenloos toezien hoe hij wegkwijnde. Ook de thuiszorg greeg het niet voor elkaar om hem op te laten nemen in het ziekenhuis. Oja er waren hier 2x artsen aan de deur. Een keer in het weekend en op een avond. Ik werd woedend en zei: die man kwijnt weg! Ik zie geen noodzaak tot opname werd er gezegd. En waarom niet? Omdat Hans geen 40 graden koorts had ( helemaal geen koorts eigenlijk ), en niks mis met de bloeddruk en wat je nog meer aan standaard controles kunt bedenken. Volgens mij moet je half dood zijn, voordat je wordt opgenomen. Gelukkig komt hier de trombose dienst en had iemand van de thuiszorg het ziekenhuis gebeld voor een bloedonderzoek. Dat was helemaal niet goed dat bloed.  Uitgedroogd en gehongerd werd hij opgenomen na 4 weken!!! Wie het volgende niet wil horen of lezen, moet maar even gaan surfen, want het is niet niks wat ik ga schrijven………………………………………………………………………………………………………………..

 

Na scans en onderzoeken kwam de uitslag….hij heeft slokdarm kanker. Na 2 gesprekken met de arts, bleek dat hij door een hartinfarct, en alle zieketebeelden die hij ooit heeft gehad ( en dat is nogal wat in 10 jaar; de ene ellende na de andere ) niet operabel is. Hij is nu ongeneselijk ziek. Na het 1e gesprek hebben we uitgebreid gepraat over alles. Bij het 2e gesprek werden we eens over iets wat een team artsen heeft voorgelegd. Kijk….Hans is niet mijn eigendom. Hij en hij alleen mag beslissen hoe alles moet gaan. Ik mag niet zeggen dat moet je niet doen, of dit juist wel. Het is zijn ziel en lichaam zijn keuze en zijn afscheid. Vanavond hoorde ik toevallig op t.v. een longarts iets zeggen over als iemand gaat sterven aan kanker, wat ze dan konden doen om zijn lijden te verlichten. Ik weet dat woord niet meer, maar de arts van Hans zei dat toen ook.

Deze week heeft hij 4 afspraken in het ziekenhuis. Zelfs op de verhuisdag, maar hij is wel even belangrijker dan een verhuisdag! Het team en ik redden ons wel. Hij moet nog een scan en dan een tekening op z’n lijf voor de bestraling. Tussen door een gesprek met de cardioloog. En de 18e bgint hij aan 18 bestralingen. Ze moeten deze week nog uitzoeken of de vlek op de long een uitzaaiing is, of longontsteking. Inmiddels heeft hij er ook nog een blaasontsteking bij. Weet je? Diegene die ons kent, zal het er mee eens zijn…Hans en ik zijn blij dat er eindelijk een einde aan zijn levensweg komt en dat op dit moment zijn pijn wordt verlicht. Ik had er echt niet aan moeten denken, dat ook zijn lijden nog tot zijn einde door had moeten gaan. Nee die bestraling is voor de verlichting. Beter kan hij niet worden.

Door het verhuizen en wat ons te wachten staat, zal ik niet loggen voorlopig. Of het moet zijn dat ik even op andere gedachten wil komen, en ga schrijven. Ik weet het nog niet.

groetjes Anas

Advertentie