Anas stil? Pinksterdagen

Hallo allemaal,

Ja Anas is erg stil. Ik ben opgebrand. Na 3 maanden komt Hans thuis uit het revalidatiecentrum. Hij heeft uiteraard zijn ritme van het ziekenhuis en revalidatiecentrum nog, en ik van 3 maanden alleen thuis zijn. Niet om te klagen, maar als constatering van een feit. We moeten ons ritme van samen zijn nog terug vinden. Voor mij voelt het of hij uit een revalidatiecentrum komt, maar ik in mijn eigen huis in een revalidatiecentrum ben beland! Ik heb geen privacy meer. Het voelt niet meer als mijn huis. 4x per dag verpleging over de vloer. Ja ik snap dat het noodzakelijk is, maar ik heb het gevoel dat ze bijna de hele dag hier zijn. En iedere keer duurt het een half uur tot soms een uur, behalve in de middag dat hij in bed en weer uit bed moet om de wonden te ontlasten en te laten rusten.

Het spijt me als ik jullie misschien ongerust heb gemaakt, door niks van me te laten horen. Zoiets doe ik normaal niet. Vind ik onbeschoft! Werkelijk luitjes….ik had de puf niet meer om te mailen of loggen. Ik zeg nu dan ook: als jullie nog een tijdje niks horen, ben ik nog aan het bijtanken. Pfffffffft….dit lange verhaal kost me al moeite. Als ik een tank van een auto zou zijn, dan heb ik een tijd niet op reserve gestaan, maar had ik de tank leeg. Nu zit er weer een klein laagje op reserve. Ken je die mop van de kijkers die het appartement wilden bekijken?….Ze kwamen niet. Daar maak ik nog een apart logje over, anders word ik nu nog pissig! Nogmaals sorry dat ik niks van me heb laten horen. Tja    eigenlijk ben ik wat dat betreft net zo aso als die kijkers. Hoewel?….Eigenlijk kan je het niet echt vergelijken. Ik had en heb een goede reden, en hun niet echt. De makelaar vond het een smoes.

imagesCA570532Anas wenst jullie fijne Pinksterdagen met veel zon, geen regen en zeker niet die eeuwige koude wind! En een goeie week!

groetjes Anas

Advertentie
Dit bericht werd geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink .

3 reacties op Anas stil? Pinksterdagen

  1. Marjon (Uitgelezen) zegt:

    Tja, ik wist het allemaal ook en het laatste wat ik wilde is dat jij je weer schuldig gaat voelen omdat wij ons zorgen maakten.
    Ik wens je nogmaals heel veel sterkte en rust toe.

    Liefs, Marjon.

Reacties zijn gesloten.