Hoi allemaal,
BEWARE!….Het is weer een lang verhaal geworden 😉
Maar eerst even dit….Zaterdag was ik bij Hans. Ik had de scoot afgeladen vol met spullen die hij daar nodig had. Ik kwam daar en zei tegen de receptioniste: verhuisbedrijf W. is gearriveerd. Ze moest lachen 🙂 Ik kreeg een sleutel om deuren te openen in het gebouw. Die mag ik zolang houden, omdat ik de vrouw van Hans ben. Bezoekers krijgen er ook eentje, maar moeten de sleutel bij vertrek inleveren. Ik kwam binnen, gaf hem een zoen en zei: eerst alles opruimen. Ik trok de jas uit. Doe je muts eerst eens af, zei Hans. Ik had de wintermuts nog op. Ik zei: ik peins er niet over! Ik zie er uit als een slons met dat rot haar! Het hangt plat langs m’n hoofd en zit sliertig. Dat ziet toch niemand, zei hij. Ik zei: er zal maar iemand binnen komen! NEE dus! Ik was al dagen kribbig van dat rot haar en ging echt de deur niet meer uit zonder muts. IJdeltuit, zei hij lachend. Ik deed de wintermuts af, maar ik had de baret meegenomen en deed die op. Ondertussen kwam er een verpleegster om hem wat te vragen en te vertellen. Ik stelde me voor. Ze was weg en ik zei: zie je nou wel dat er iemand binnen komt! Ik was blij dat ik de baret op had. En Hans gaat als een speer vooruit! Hij zit op een schema waarbij hij telkens uit bed een tijd mag zitten. Voor de wonden aan de stuit, maar ook omdat hij 6 of 7 weken ( ben de tel kwijt ) plat heeft gelegen op een zandbed, en dat is niet verstelbaar. Hij moest zelfs liggend eten Pffffffffft. :-(Vandaag belde hij en zei: ik mag al 2x 3 kwartier er uit. WAT??? Een paar dagen geleden was het nog 3 of 4x een kwarier! Gaat dus de goeie kant op!
Vandaag kwam eerst mijn reddende engel J. om mijn haar te knippen en te verven. Ik zei: je doet dankbaar werk, want je maakt van een slons weer een mooi mens. Ze moest lachen 🙂 Ik vertelde haar van dat haar toen ik bij Hans was die zaterdag. Jij overdrijft zeg, zei ze lachend. Helemaal niet!, zei ik verontwaardigd. Het is weer lekker kort en zit goed. De kleur is lichtkoper mahoniebruin. Ziet er fris en fruitig uit. 🙂
Daarna kwam M. van de Kern die ons maandenlang vorig jaar begeleid heeft in het voortraject van de schuldhulpverlening. Zij heeft de papieren voor de belastingen ingevuld. Nouja….papieren….via de computer eigenlijk. Moest eigenlijk voor 1 april, maar op een site van hun kon je uitstel tot september aanvragen. Ze had niet eerder tijd. Het is een schat van een meid en het is puur vrijwilligerswerk en doet het gratis allemaal. Ze zorgde voor een mooi dik spaarpotje voor ons, wat we eind van het jaar kunnen verwachten. Een mooie financiele meevaller in het vooruitzicht!
Verder was ik al een tijdje bezig geweest om de elektrische rolstoel van Hans naar Het Zonnehuis te krijgen. Hij is destijds met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht en ook met de ambulance naar het Zonnehuis. Iemand zou er met de rolstoel heen kunnen rijden, want het is hier dicht bij. Ik kan dat niet doen, want hoe kom ik dan thuis. Dat niet alleen….hoe kom ik zonder scoot naar boven? Ik kan dat niet meer lopen. Ik had wat dingen gebeld, waaronder de vrijwilligerscentrale. Het lukte niet, en van de laatste had ik nog geen bericht gehad. M. ging pas om 16.30 uur weg. Ze was er al om 15.00 uur. Ik belde de vrijwilligerscentrale maar kreeg het antwoordapparaat. Bel ik ze morgen wel, dacht ik. De hersenen van de Anas werken weer optimaal en mij ging een lamp branden!
De taxi van de zorgverzekeraar! Eerst vragen of ze behalve naar het ziekenhuis ook naar Het Zonnehuis reden. Ja dus. Ik legde uit dat Hans met de ambulance naar het ziekenhuis was gebracht weken geleden, en ook met de ambulance naar Het Zonnehuis. Ik vertelde dat ik ook gehandicapt was, en die rolstoel daar niet heen kon brengen, en ook niet naar beneden. Ze zette me in de wacht en zei even later: het kan, maar dan als contante rit. Wat kost dat? 15 euro. Ik dacht dat moet dan maar. Ik was al blij dat het kon! Wanneer moet het gebeuren? Ik zei: het liefst zo snel mogelijk. Ze zei: over 20 minuten komt de taxi en de chauffeur komt de rolstoel bij u uit huis halen. Mij zakte zowat de kin op de pantoffels! WOW!….Ik Hans bellen en vertellen. Hij was ook stomverbaasd. Ik zei: jij moet nu alleen zorgen dat de receptionistes dat komen te weten, en iemand die stoel naar boven brengt naar jouw kamer. Hans helemaal blij en ik ook! Dat had ik echt niet durven dromen.
En toen….was ik bekaf. Helemaal leeg. Eerst J. die altijd aan 1 stuk door ratelt. Is niet erg en gezellig, maar vermoeiend. Toen M. waarbij ik me sterk moest concentreren en haar dingen moest geven die ze nodig had. En tot slot dat gedoe met de taxi waarvan ik nooit had gedacht dat het zou lukken. Een vermoeiende maar mooie dag dus!
groetjes Anas
Anas vertelt 
Je bent dus weer helemaal netjes geknipperdeknipknapdiekop…:-) Voelt altijd een stuk beter hè.
Wat een goed nieuws dat Hans al zo vooruit gaat en ook met het bedrag dat jullie terugkrijgen van de belasting. Gaat dat niet direct in het potje voor de schuldeisers dan?
Maarre ik ben heel blij dat het de goede kant op gaat. We blijven duimen en positieve energie jullie richting opsturen.
Nou knap zal ik er niet van worden, maar het voelt en oogt wel weer lekker dat haar. 🙂 Nee het gaat niet naar de schuldeisers. Als het straks gaat lopen, moet je een vast bedrag per maand betalen, en dat gaat dan naar de schuldeisers 3 jaar lang. Dus aan hen die wij enkele maanden niet konden betalen. Daar zit de belastingdienst niet bij.
Dank je voor het duimen en positieve energie sturen. Dat sla ik zeker niet af!
groetjes Anas
Wat een heerlijke positieve log! Wat fijn dat Hans zo goed vooruit gaat. You go Hans!!
En hoera dat die rolstoel gebracht kon worden. En waar maak je dat nog mee hè: dat ze dat direct al doen! Des te beter.
Ik begrijp jou helemaal met je haar hoor! Bij de kapper verven ze liever op vet haar. Ik ben vanochtend geweest en kwam met mijn sliertige vette haar daar binnen. Ik wilde niet eens meer in de spiegel kijken. Vreselijk!
Fijne dag verder!
Liefs, Marjon.
Ja het was eens veel goed nieuws, en dat is wennen hoor. Ik was superblij hoe snel dat geregeld kon worden met die rolstoel! Ik ben dus niet de enige die helemaal iebelig wordt als het haar niet wil zitten. Ik mocht eens 2 weken m’n haren niet wassen omdat de huisarts op m’n hoofd een vetknobbel had verwijderd. Ow getverdegatver zeg! Volgens mij ben ik toen die tijd de deur niet uit geweest.
groetjes Anas
Eeeks, twee weken je haar niet wassen, vreselijk! Ik gebruik dan ook wel droogshampoo. Maar dat mocht je misschien ook niet?
Liefs, Marjon.
Nee want het was een wond die gehecht was, en daar mocht geen troep van shampoo en zo in komen.
groetjes Anas