5 dagen prednison en stootkuur vitamines etc.

Hallo allemaal,

Over de afkickdagen kan ik nog niet schrijven. Die zijn vandaag pas begonnen. Het begon met een knallende koppijn en m’n nek speelde op. Ook het trillen en dan heet of koud. Laat alles maar gebeuren, maar alsjeblieft die nek niet! Dat is het ergste wat kan gebeuren en doet erg pijn. Op dit moment geen hoofdpijn of pijn in de nek. Tantumzalf en rode lamp helpen daar niet tegen. Het is een zenuwontsteking dan.

Vrijdagnacht lag ik mooi vroeg in bed….ja in de ochtend om half 6! Ik werd gek van de hallucinaties en hoorde en zag dingen die er niet waren. Ik ben er niet bang voor, maar het is vermoeiend. De dood kwam langs met z’n zeis en stond in de hoek van de slaapkamer. Dat heb ik al eens eerder gehad. Rot op met die klotezeis van je; ik wil slapen! Ik deed het licht aan en weg was ie. Schijtlaars!, riep ik.

Zaterdagmiddag lekker gedoucht door mijn naamgenootje. Een beautydouche met gezichtsmasker en haarmasker en als een paling in de bodylotion gezet, want de huid droogt vreselijk uit van de infusen. Ik zag er uit als een mummy 😉 Mijn lichaam geeft erg goed aan waar het behoefte aan heeft. Vrijdag ben ik al begonnen met een appel, trosje druiven, vers sap van AH sinaasappel/kiwi, kwark, noten, vis. Vraag mij niet waarom, maar er zullen wel stoffen in zitten die het lichaam nodig heeft.

De week in het ziekenhuis verliep zonder mooie gesprekken of ontmoetingen. Soms heb ik dat ik zo’n week, en deel je samen dingen over ms of het omgaan met een ziekte. Waar ik lig zijn de dagbehandelingen van de neuro, maar ook de kleine chirurgie. Een drukke afdeling. Toen ik maandag kwam riepen de receptionistes bij de balie al: HA daar is Mw. W. weer met de koeken! Die bijnaam heb ik er, omdat ik de verpleging op vrijdag trakteer op koeken voor hun goede zorg. De receptionistes en de taxichauffers op die dag krijgen er ook eentje 🙂 Dat doe ik al 8 jaar. Het ging donderdag even fout met de taxi, maar ik heb geen zin om dat nu op te schrijven, want dan vlieg ik weer aan het plafond. Geen zin in.

Na de kuur koop ik mezelf altijd een troostkadootje voor 10 0f 15 euro. Gewoon een mooi hebbedingetje. Dit keer kocht ik een stormaansteker die niet kan uitwaaien ( het waait hier altijd; het is polder hier ) en nog een klein aanstekertje dat je kunt navullen. Dit keer hield ik me niet aan het bedrag, want Zylom ( is een spelletjessite ) had een actie met Pasen van paaseieren zoeken en hoe meer je er vond binnen een bepaalde tijd, hoe hoger de korting. Ik krijg altijd trials van hun die je een uur kunt spelen gratis en je kunt dan beslissen of je het wilt kopen of niet. Ik had er eentje op m’n verlanglijstje, maar die was 20 euro. Ik redde 50% korting en dacht: hoppa….kopen dat spel! 9,95 is nog te doen. Ik ben er hartstikke blij mee! Ik eet, slaap, ben wakker, rust en doe wat ik wil op de gekste tijden en verzet me niet. Des te eerder rol ik er door en met minder last. Afleiding zoeken om er niet aan te moeten denken.

Van de buuv kreeg ik zaterdag een bosje tulpen. Rood met geel. Ik dacht dat je wel wat fleur en kleur kon gebruiken na die zware week. Echt lief vond ik dat. Je zit ook maar in je uppie met Pasen, zei ze. Ik vermaak me wel hoor, zei ik. Ik kan goed tegen alleen zijn. Lekker rustig 😉 Hans baalde vreselijk dat ie met de Pasen daar moest blijven. Ik zei al: verheug je er niet op, want als het niet door gaat dan krijg je een knauw van een domper. Ik ging er niet van uit. Toch hadden we beiden een domper. Ze doen niks met de feestdagen of in het weekend, dus lig je er maar te liggen. Dinsdag mag hij van het zandbed naar het luchtmatrasbed wat wij ook thuis hebben. Dan moet hij een tijd nog elke dag langer zitten voor die wonden en het duizelig zijn. Hij heeft 4 of 5 weken plat gelegen. Dat bed kun je niet verstellen. En dan liggend eten. Wat een crime zeg! We bellen elke dag. Ik zei: ik wil je zo snel mogelijk bezoeken, maar ik kan niks beloven door die afkickdagen. Ik zei: ik mis je….volgens mij hou ik toch wel van jou 🙂 Ja ik ook van jou en ik mis je ook. Achja….wij zijn een echtpaar dat niet met maar ook niet zonder elkaar kan 🙂

En Hans heeft hoog bezoek gehad 😉 Raad eens wie er waren?, vroeg hij. Ehm….meer dan eentje dus. Ik familie, vrienden, kennissen, oude buren en de hele mikmak opgenoemd. Nee….allemaal niet. Ja meer ken ik er niet hoor, zei ik. Zeg het eens dan? Roos en Monster. Ze lagen op m’n bed. WAT????, zei ik verbaasd. En dat zag jij? Ja ik geloof je wel hoor Hans, want ik weet dat het kan, maar dat jij dat ziet. Ik zie wel vaker iets sinds die BDE van de vorige keer. Ik had de tranen in de ogen van ontroering. Goh wat mooi voor je, zei ik. Je bent er toch niet bang voor hoop ik. Welnee!, zei hij lachend. Ze komen je troosten Hans. Ik denk het. zei hij. Nou mooier bezoek kun je je bijna niet wensen . Echt tof voor je.

Affijn….en verder schiet me zo snel niks meer te binnen, en zo wel dan horen jullie dat nog wel.

Toedeledoki en nog fijne Pasen en een goeie week!

Anas

Advertentie