Hoi allemaal,
Gisteren was ik bij Hans ( woensdagmiddag ). Hij was sjaggie en nukkig. Hij ziet het even niet meer zitten. Ik kan me het goed voorstellen als je zo vaak het ziekenhuis in en uit moet. Zoals meestal wat betreft ziekenhuizen sta ik niet te kijken van communiecatiestoornissen of totaal geen communiecatie. Ik heb een mantra die ik honderden keren herhaal ( da’s lichtelijk overdreven ). Erger je niet verbaas je slechts. Scheelt een hoop energie. Helaas lukt me dat niet altijd.
Inmiddels is hij twee keer geopereerd. A.s. dinsdag wordt de derde keer, en dan gaan ze ook de wonden sluiten. Waarom 3x? Omdat de necrose met kleine beetjes weg wordt gehaald. Necrose is dood weefsel. Hij is er tevens onverschillig onder. Hij zei: ik ga in hongerstaking. Ik zei rustig: ach ja….doe dat maar….duurt het nog langer voordat je naar huis komt. Die zooi is niet te vreten!, zei hij. Vertel mij wat, zei ik rustig. Ik weet het. Het is niet anders. Somber zei hij: met m’n verjaardag en met Pasen ben ik nog niet thuis. Kalm blijven, dacht ik. Geen stress veroorzaken. Rustig zei ik: dat had ik ook niet verwacht. En ik ga ook niet meer intern revalideren in het Zonnehuis! Ow?….en waarom niet? Dat moeten we dankzij deze fijne regering ook zelf betalen, en bovendien wat ze daar met me doen kan ik thuis ook met de thuiszorg! Ik haalde m’n schouders onverschillig op en zei: nou best hoor….het is jouw lichaam. Ik ben ook onverschillig, maar moet wel anders draai ik door. Ik heb een tafel vol kladblaadjes met van die en die moet je de groeten hebben, en die zag ik en die belde, en zakelijk bellen en mailen. Ik krijg nog steeds geen rust. Helpt ook niet met mediteren. Zelfs daar heb ik geen tijd voor. Niet om te klagen, maar als constatering van een feit.
En wat ik nu schrijf zal je verbazen. Mij niet meer. Allang niet meer. Vorige week toen hij de 2e operatie kreeg, belde de verkoever mij met het nieuws: meneer is wakker en mag weer naar de afdeling. Meneer is wakker? Is ie dan geopereerd? Ik weet nergens van hoor! Ja van de operatie wist ik, maar niet welke dag en hoe laat. Dan belt Hans. Ik zei: je zou toch bellen als je geopereerd zou worden? Hij zei: kreeg ik de kans niet meer voor, ze kwamen me halen en ik wist nergens van. Aha….je klinkt kribbig. Pijn? Nee je gelooft het niet als ik het vertel. Of ik het wil weten is een 2e, maar wat is er nou weer daar?
Ze konden me niet vinden. WAT??? Hoe kan dat? Als je geopereerd wordt, ga je eerst naar een kamer waar ze de voorbereidingen treffen. Ik zei: ja weet ik; was met mijn oogoperaties ook zo. Het zandbed waar ik op lig kon niet in die kamer, dus brachten ze me naar de verkoever. Daar kom je na de operatie bij uit de narcose. Dus….niet logisch….verkoever=klaar en voor de operatie lig je daar normaal niet. Ze hebben een uur lopen zoeken, want wisten niet waar meneer W. was. Na de operatie weer naar de verkoever, en lieten ze hem anderhalf uur liggen. Geen idee waarom. Druk of zo. Geen wonder dat hij kribbig is. Ik had wat voorjaar meegenomen. Bonus van Appie 😉 Narcissen in de knop in een mooie glazen bak. Daar was hij blij mee 🙂 En zaterdag zal ik hem nog eens verrassen. Ik haal 2 Hollandse nieuwe bij de viswinkel en neem ze mee naar het ziekenhuis 🙂 Ow…..ja….je mag geen voedsel mee nemen naar het ziekenhuis. Boeie! Zorg dan voor fatsoenlijk eten en niet van die varkensdrab! Ehm….zelfs een varken zou dat niet eten. Als ik die kar op de gang al ruik, word ik misselijk en dat word ik niet snel. Laten ze me maar tegen houden met die Hollandse nieuwe. Dan leer je mevrouw W. kennen, en die is niet misselijk als ze kwaad wordt! Ik snap wel dat het ergens niet mag, want mensen uit andere culturen nemen soms hele maaltijden mee, en dat kan natuurlijk niet. Dus moeten ze alles verbieden. Regels zijn er om gebroken te worden.
En hoe is het met de Anas? Moe….moe….moe. Ik slaap veel en draai op wilskracht. Eigenlijk zou het al lang tijd zijn voor de Prednison. Ik zei ook tegen Hans: geen idee hoe lang ik het nog vol hou, maar als het over en uit is met mij, moet oik aan de Prednison. In de week van de kuur kan ik dan wel komen, maar niet in de week van de afkickverschijnselen en het rusten. Daar had hij begrip voor.
Ziezo….ik ben weer even bijgekletst. Let niet op tikfouten, want ik ben nog te moe om ze te corrigeren. Ik zal de komende tijd weinig aanwezig zijn hier vermoed ik. Anas wenst jullie voor de komende tijd veel zon, rust en fijne weekenden en goeie weken!
groetjes Anas
Anas vertelt 
Het is allemaal niet niets hoor. Voor Hans is het zwaar, voor jou is het zwaar. En dingen lopen toch niet zoals het zou moeten. Het blijft lastig.
Toen mijn vader na zijn darmoperatie steeds geen trek had in eten (ondanks dat het eten daar in het ziekenhuis wel goed is), nam ik wel eens iets mee waar hij heel gek op is. Zo ook haring! Daar deed niemand moeilijk over, dat mocht gewoon. Je mag toch ook fruit meenemen??
Mijn vader bleek misselijk te worden van de Tramadol (opiaat als pijnstillers). Mitzi kon daar ook al niet tegen en nu kreeg mijn moeder het en zij werd ook misselijk. Dat speelt soms ook een rol.
Lieve Anas, heel veel sterkte voor jou, voor Hans en ik wens je vooral ook RUST toe!!
Liefs en een knuffel!
Marjon.
ps Dank je wel voor deze update.
De update is graag gedaan meis. Dank je voor je reactie. Ja vaak zijn de middelen erger dan de kwaal. Over die Tramadol. Tja als mens en zelfs dier het niet verdraagt, laten ze dan wat anders voorschrijven. Ik had het verkeerd begrepen. Je mag wel voedsel meenemen, maar je mag geen voedsel bewaren in je kastje, zoals bijv. een plak kaas of beleg. Daar kan ik me wat bij voorstellen. Dank je voor het sterkte wensen en de rust wensen. Dat hebben we hard nodig hier. En niet te vergeten de knuffel uiteraard!
Goed weekend gewenst. Ik ben er vroeg mee, maar beter laat dan nooit 😉
groetjes Anas
Gelukkig mag je dus toch eten meenemen. Ik herinnerde me later dat ik ook wel eens boerenkoolstamppot meenam voor mijn moeder toen ze in het ziekenhuis lag. Dat je dat niet mag bewaren, dat is logisch. Dus neem jij die Hollandse Nieuwe maar mee 😛
Dank je wel, voor jou ook een goed weekend (beetje dubbel in jullie situatie, maar ik wens het je toch toe).
Liefs, Marjon.
Nou het is niet dubbel hoor meis. We maken er maar wat van, en morgen is het haringhapdag 🙂
groetjes Anas
Dan hoop ik dat de haring in de smaak gevallen is 😉
Liefs, Marjon.
Dank je voor de update. Ik kan me goed voorstellen dat jullie alle twee ontzettend moe zijn van alles en ik wens jullie heel veel sterkte. Als je het prettig vind wil ik met W wel overleggen of we je een keer naar Hans kunnen brengen? Of is het allemaal goed geregeld daar?
Ja we worden geestelijk en lichamelijk moe van alles. Dank je voor het sterkte wensen. Lief aangeboden om mij eens mee te nemen naar het ziekenhuis, maar….ik moet met de scoot naar beneden en in de auto stappen. Dan moet iemand de scoot weer naar binnen rijden en wegzetten. Bij het ziekenhuis zijn wel rolstoelen. Een heel gedoe dus, en ik ga gewoon nu met een taxi van het WMO vervoer. Ik red me wel hoor. Goed weekend samen!
groetjes Anas
De haring viel heel goed in de smaak hoor 🙂
groetjes Anas