Blij maken.

Hallo allemaal,

BEWARE!….Lang verhaal hoor 😉 Lees het niet of in gedeeltes is mijn tip 😉 Voor boekenwurmen is dit een makkie denk ik zo 😉

Wat mij blij maakt is als ik iemand blij kan maken met iets kleins of een kadootje voor de verjaardag of zo maar een aardigheidje 🙂 Daar kan ik lang van genieten. Ook van voorpret van iets 🙂 Wat mij ook blij maakt zijn kleine kadootjes die ingepakt zijn met veel glimmerdeglimpapier en van die gekrulde linten 🙂 En dan heb ik liever 10 dingen van 1 euro dan bijv. 1 van 10 euro. Mijn innerlijke kind wordt blij van het glimmerdeglimpapier en de slingers en het uitpakken! 🙂 En dan pas wordt ze blij van het kadootje, dus….in die volgorde word ik blij 😉 Snappie ut nog? 😉

Ik ben geen mens van hebben-hebben-hebben. Ja ooit was ik dat wel. Ik wou het hebben, en als ik het had wou ik weer iets anders. Later is gebleken dat die koopzucht een soort van bevrediging was van mijn eigen onvrede. Ik kan je zeggen….dat werkt niet. Nu ben ik een mens van: als ik iemand met iets kan helpen of blij kan maken, dan doe ik dat. Ik heb er jaren plezier van gehad, en kijk er niet meer naar om, of kan het niet meer gebruiken. Ook vraag ik er geen geld voor. Dat kan ik niet. En dat varieerd van grote tot kleine dingen.

Om maar eens wat te noemen….voor wij naar het appartement gingen kochten we een nieuw tuinstel ( zeg maar balkonstel, maar dat klinkt raar 😉 ). Zelf hadden we nog een houten tuinstel op het terras bij ons hoekhuis. Het was zwaar en niet meer te tillen voor ons, maar ook paste het niet op het balkon bij het appartement. We gaven het aan goede vrienden van ons. Nee ik vroeg er geen geld voor. Ik zou er niet eens over nadenken. Vorig jaar ging mijn computer kapot. Dat is een ramp voor mij! Ik kreeg een tijdje de laptop van Ben. Van dezelfde vrienden van het tuinstel, kreeg ik de computer van haar broer. Geen nieuwe uiteraard, maar ik ben er elke dag nog dolgelukkig mee. Hij doet het prima! De ellende met het geld begon toen, en ik kon geen nieuwe meer kopen. Nog steeds niet.

Ook ben ik een mens van: weggooien kan altijd nog. Voordat wij naar het appartement verhuisden, hielpen onze buren om de grote zolder die knetter vol stond op te ruimen voor de kijkers op het huis. Auto’s vol gingen er naar de kringloop en maar weinig naar het grof vuil. Ik denk dat ik nog geen 10% verhuist heb, en dat waren spullen die we echt nodig hadden.

En ik heb nog 2 ontroerende verhalen.

Zo had ik 3 aapjes van horen – zien – en zwijgen op een kast staan. Mijn ene schoonzus zie ik zelden lachen en is vaak negatief. Ik heb alles geprobeerd, en tijdens logeerpartijen nachtenlang met haar gepraat, maar ik stuitte op een muur. Nu na jaren is het veel minder erg geworden bij haar. Die aapjes waren een tijd in….net als letterbakken. Ken je dat nog? Op een dag kwam ze bij ons om het appartement te bekijken. Ze bleef niet logeren. Ze vertelde dat ze al maanden lang naar die aapjes aan het zoeken was, en ze nergens kon krijgen. Ik vind ze erg leuk, zei ze. Ik zei: pak ze maar van de kast, en neem ze maar mee. Ze keek me stom verbaasd aan en zei: meen je dat nou echt? Ja dat meen ik echt, zei ik. Ze pakte de aapjes en ik heb haar nog nooit zo van blijdschap zien stralen. Nee….ik had haar nog NOOIT zien stralen. Ik zat zowat te janken van ontroering, en was erg blij voor haar. Ik zei: ik heb er jaren van genoten, en nou hoop ik dat jij er nog jaren van mag genieten. Ze had de tranen in de ogen.

Maar het mooiste verhaal, vind ik nog steeds het volgende….

Tegenwoordig zie ik het niet zo vaak meer bij supermarkten. Zegeltjes sparen voor een pakket boodschappen. Meestal deden ze dat zo rond de kerst. Eerlijk gezegd moest je aardig wat boodschappen doen in die bepaalde winkel, voordat je de kaart vol had. Dan had je wel een boodschappenpakket van 25 gulden was het toen dacht ik, of meer geld. Affijn….we woonden nog op Zuid en ik had de kaart al vol en deed boodschappen bij de EDAH. Daar kwam ik het vaakst, dus de kaart was snel vol. Ook ging ik die dag mijn boodschappenpakket ophalen. Al die tijd had ik nog zegels gespaard als de kassiere vroeg: wilt u zegels? Ja die wil ik! Ik wil geen 2 boodschappenpakketten, maar ik wil iemand er blij mee maken voor de kerst!

En mijn zegels had ik die dag uit de la gevist en in de knip gedaan. Waarom die dag? Geen idee. Misschien had ik een voorgevoel of zo. Of wou ik ze die dag inleveren, omdat het vlak voor de kerst was, of ik mijn pakket ging ophalen. Ik stond af te rekenen en gaf mijn volle kaart, en deed het pakket in de kar. Wilt u zegels? Ja graag, zei ik. Toen draaide ik me om en vroeg: wie van jullie spaart voor het boodschappenpakket? Het was een aardige rij, en ik hoorde ja ik -ik-ik. Vlak achter mij stond een ouder echtpaar. Zij tikt mijn arm aan en kreeg een kleur en zei zacht: ik spaar ze ook mevrouw. Iets raakte mij in haar. Vriendelijk zei ik: dan krijgt u mijn zegels. Ik deed de knip open en pakte het stapeltje zegels en gaf het haar. Ze keek verbaasd naar al die zegels en kreeg tranen in de ogen en zei: we moesten er nog veel voor een volle kaart, en zouden het niet gered hebben voor de kerst. Nu wel, zei ze. Dank u wel mevrouw, zei ze en pakte mijn hand. Ook ik had de tranen in de ogen en dacht: mijn God!….Joost mag weten hoe erg ze dat pakket nodig hebben gehad. En tegenwoordig spaar ik alle zegels van alle akties, maar geef ze dan door aan degene achter mij. Zoals voetbalplaatjes en nu de keukenhulpje bij Appie. Ik kan wel nee zeggen, maar ik maak liever een ander er blij mee 🙂

Anas wenst jullie een goeie week! Het schijnt lekker winterweer te worden met een zonnetje. Dat noem ik lekker koud of pittig koud 🙂 Waterkoud bijv. noem ik vies koud 🙂

groetjes Anas

Advertentie